Vorige week moest Trump zijn zorgwet ter vervanging van Obamacare intrekken wegens onvoldoende steun in het Huis van Afgevaardigden. Daarmee wist hij een belofte uit de campagne niet waar te maken. In onderstaand filmpje ontkent hij dit:
Ik begin de logica van Donald Trump langzamerhand beter te begrijpen. Dit is wat hij letterlijk zegt: I never said 'repeal and replace Obamacare,' you've all heard my speeches. I never said 'repeal it within 64 days.' Strikt genomen heeft Trump hier volkomen gelijk. Inderdaad heeft hij nooit letterlijk gezegd dat hij (precies) 'in 64 dagen' een eind aan Obamacare zou maken. Daar valt geen speld tussen te krijgen.
Deze ijzeren manier van redeneren was ook te horen in Trumps verwijt aan de Democraten dat zij verantwoordelijk waren voor het mislukken van de nieuwe wet. Iedereen weet dat de oorzaak bij de Republikeinen lag, omdat die het - met hun meerderheid in het 435 zetels tellende Huis - onderling niet eens wisten te worden. Niemand kon verbaasd zijn dat de Democraten zich als één man tegen afschaffing van een wet zouden keren die met hun goedkeuring door hun eigen president ingevoerd was. Toch legde Trump in zijn commentaar de zwarte piet bij zijn verklaarde tegenstanders: immers, als van de bijna 200 Democratische afgevaardigden maar een heel klein deel zich vóór de wet had uitgesproken zou die zijn aangenomen, en dus was het de schuld van de Democraten. Alweer, als je het zo bekijkt is daar niets tegenin te brengen.
De vraag is hoelang het Amerikaans volk de kronkels van de door hun gekozen freak nog zal willen volgen.
Als kind van de jaren zeventig (immers de periode van het enige linkse kabinet in de Nederlandse geschiedenis) neem ik al veertig jaar lang een tamelijk genuanceerde positie aan de linkerkant van het politieke spectrum in. Natuurlijk maakte je wel eens een kleine beweging, en toegegeven, de stapjes in linker richting waren meestal groter dan die incidentele keer naar rechts (u raadt het al: D66, of was het nog D'66? hoe dan ook, verder dan dat kwam ik nooit). Maar ik mag gerust van mijzelf zeggen dat ik in politiek opzicht een betonnen blok van rust en stabiliteit ben.
Dat ik tegenwoordig in Facebook kringen zo ongeveer als extreem links te boek sta heeft twee oorzaken. Als de politiek vijftien jaar lang naar rechts opschuift, en jij blijft - in tegenstelling tot de anderen (slappelingen!) - standvastig, dan kom je automatisch op de uiterste kant terecht. Mij dus niet aan te rekenen. Het andere is wel eigen schuld. Ik kies duidelijk mijn vrienden verkeerd. Maar laat ze dat niet horen ...
Ondanks dat heeft zich bij mij het afgelopen half jaar ongemerkt een bizarre verandering voorgedaan ten aanzien van een aantal decennialang vastgeroeste sentimenten. Die verandering werd ingezet met de verkiezing van Donald Trump tot president van Amerika. Nee, ik ben niet tot een ander inzicht gekomen inzake de kleuter in het Witte Huis zelf. Het zit anders.
In die zeventiger jaren leerde je dat de CIA, de Amerikaanse buitenlandse inlichtingendienst, zo ongeveer het meest verwerpelijke instituut van de westerse kapitalistische wereld was. Het steunde rechtse ondemocratische regimes, organiseerde fascistische staatsgrepen, het bestierde Midden-Amerika als zijn eigen achtertuin, en dat alles was nog maar het topje van de ijsberg. Wat er ook veranderde in de wereld, het beeld van de CIA bleef intact. Onder Bush junior kwamen zelfs martelmethoden aan het licht. Barrack Obama wist het imago met de CIA-actie tegen Osama Bin Laden niet te kantelen. Obama moest wel, dacht je, en die CIA bleef toch de CIA. Dat bleek maar weer in de laatste week van de laatste Amerikaanse verkiezingscampagne toen de FBI (die andere geheime dienst waarvan je nooit wist waar die voor diende, maar zonder twijfel broertje en zusje was van de CIA) met het misselijke opkloppen van de email-kwestie Hillary Clinton de zekere overwinning ontnam.
Maar zie wat er gebeurt! Trump, nog maar net verkozen tot president, stelt zich volkomen onverwacht vijandig op tegen de CIA en de FBI. Aangemoedigd door zijn alt-right kameraden als Steve Bannon beschouwt hij die instituten als het centrum van de door en door verrotte deep state die tezamen met de vrije pers de vijanden van het Amerikaanse volk vormen. De links denkende burger is gedwongen een niet eerder in de historie vertoonde draai van 180 graden te maken. De CIA, en ook de FBI (al weten we nog steeds niet precies wat die doet), moeten nu wel onze vrienden zijn. Veel meer dan dat zelfs. Ze zijn plotseling niets minder dan de hoeders van de westerse waarden als de vrije pers, de vrijheid van meningsuiting en de democratie. De laatste strohalm. Vurig hopen we dat de CIA (of is dát nou wat de FBI doet?) de slaapkamer van Trump vol behangen heeft met afluisterapparatuur om in te kunnen grijpen als hij op het punt staat de nucleaire knop in te drukken. Wat goed dat de CIA en de FBI er zijn!
Nog zo'n voorbeeld: John McCain, de tachtigjarige Republikeinse senator voor de staat Arizona. En dus per definitie een oerconservatief. Weliswaar een held omdat hij als Amerikaans vliegenier vijf jaar gevangenschap en zelfs marteling onderging in een Noord-Vietnamese kerker. Maar, laten we wel wezen, wat deed hij daar eigenlijk hoog boven in de lucht in die bommenwerper? Eigen schuld, dikke bult toch? In 2008 nam hij het in de presidentsverkiezingen op tegen Obama, die natuurlijk geen kind had aan dit - met alle respect - halfvergane fossiel uit de vorige eeuw.
Maar een opstanding heeft zich voltrokken. Uitgerekend John McCain blijkt de enige onder de Republikeinse lafaards die zijn stem durft te verheffen tegen de afschuwelijke Trump. Onvermoeibaar springt hij in de bres voor de Amerikaanse waarden, de vrije pers en onafhankelijkheid van de rechtspraak, ook wanneer die politici als hemzelf lelijk in de weg kunnen zitten. McCain is recent enkele keren geopereerd aan kanker. Een ieder die het hart op de juiste plaats heeft zitten, links, bidt dat hij nog minstens vier jaar onder ons zal zijn, immers John McCain kunnen wij absoluut niet missen!
Een excuus aan de lezer voor deze lange aanloop. Gisteren, 15 maart 2017, de verkiezingsdag voor de Tweede Kamer, bleek dat het fenomeen zich ook in Nederland heeft aangediend. Nee, mijn stemgedrag is nog even consistent als altijd. Ook al was het niet makkelijk de definitieve keus te maken. Maandenlang zweefde ik tussen minstens vier partijen. Tot ik met nog twee dagen te gaan een gedachte-experiment uitvoerde. Ik probeerde mij voor te stellen op wie ik mijn stem zou uitbrengen als ik geen kennis had van de peilingen - niet van de dagkoersen evenmin als die van de weken ervoor. Geen eenvoudige opgave. Maar het lukte en de beloning was enorm: binnen tien seconden was ik eruit.
Uiteraard wist ik dat het resultaat voor mijn partij dramatisch zou uitpakken. Toch zet je je in spanning aan de tv voor de eerste uitslagen, misschien viel het alsnog mee. Op dat moment bleek dat de werkelijke vraag een heel andere was geweest.
Toen iets na negenen de eerste exit-poll de VVD op 31 zetels zette en de PVV degradeerde tot een fletse middenmotor, sprong ik een gat in de lucht. Mijn avond kon niet meer stuk. Lang leve Mark!
Dit artikel vormde oorspronkelijk het tweede gedeelte uit het stuk De zelfhaat van Thierry Baudet dat om vormtechnisch redenen op 29 september 2017 in tweeën is opgesplitst. ...
Nu het over Forum voor Democratie gaat, even door naar de nummer twee van de lijst: de bekende advocaat, jurist en strafpleiter Theo Hiddema. Theo Hiddema werd in 1944 geboren in het Friese Holwerd, de contreien waar ik zelf opgroeide. Zijn vader was een welgestelde herenboer die in het hoogseizoen tot twintig man personeel in dienst had. Theo's vader maakte ver voor de oorlog de verkeerde keus. Hij meldde zich aan als lid van de NSB. Na de oorlog werd hij enige maanden geïnterneerd en tot een boete veroordeeld. Overigens zij gezegd dat hij zich niet bezondigde aan slechte daden. Nog meer moet natuurlijk benadrukt worden dat dit feit Theo Hiddema persoonlijk op geen enkele manier na te dragen is. Ook voor Hiddema's plaats op de lijst van FvD is het verleden van zijn vader totaal irrelevant. Overigens is het NSB lidmaatschap van Hiddema's vader geen geheim. In zijn biografie Mr. Hiddema strafpleiter, dandy, dwarsliggerin 2014 te boek gesteld door journalist en schrijver Stan de Jong, spreekt hij vrijuit over deze geschiedenis.
Maar waarom dan toch hier genoemd? Drie redenen:
1. Op de laatste dag voor de verkiezingen gelden even andere normen, een beetje met modder gooien moet kunnen, zeker als het gaat om een partij met een lijsttrekker die zich bedient van valse methodes.
2. Baudets preoccupatie met en zijn scherpe oog voor de juiste afkomst en geboorte verklaart misschien de keuze voor de advocaat als zijn tweede man.
3. Maar deze twee punten waren niet aanleiding genoeg de familieachtergrond van Theo Hiddema in het licht te zetten. Daarvoor was een derde omstandigheid nodig. Eén trouwens die even irrelevant is als de punten 1 en 2, dat geef ik ronduit toe, maar wel één die voor mij persoonlijk de cirkel in dit verhaal rond maakt.
Ik moet daarvoor terug gaan naar mijn (bijna tien jaar geleden overleden) vader. Mijn vader werd in 1919 geboren in een gezin van een hoofdonderwijzer. Zoals bij zijn broers leek zijn bestemming te liggen in het onderwijs. Mijn vader dacht daar anders over. Al op zijn vijftiende had hij besloten boer te willen worden. Mijn grootvader bezat de wijsheid die keus te respecteren en steunde hem bij het verwezenlijken van dat ideaal.
De oorlog zette het leven op de kop, maar niettemin slaagde mijn vader erin het boerenvak in dienst bij anderen onder de knie te krijgen. Toen de "foute" herenboer Hiddema na de bevrijding zijn boerenbedrijf een half jaar niet mocht leiden, werd mijn vader van hogerhand aangesteld als bedrijfsleider. In zijn biografie laat Theo Hiddema weten dat hij nog wel eens een 'aardige correspondentie' over deze periode heeft ingezien. Op pagina 23 en 24 zijn deze zinsneden van hem te lezen:
'Intussen was op de boerderij van overheidswege een zaakwaarnemer geplaatst. Mijn moeder moest zich zien te redden met die man ..... en mijn moeder schreef terug hoe ze met die niets wetende knuppel van de overheid zat opgescheept .... Gaandeweg las je dat mijn moeder die zetboer op haar hand wist te krijgen.'
Toen ik deze regels las overwoog ik de heer Hiddema te benaderen met de vraag of hiermee mijn vader bedoeld werd. Ik liet het erbij, omdat daarover eigenlijk geen twijfel kon bestaan. Op een bepaalde manier meende ik zelfs elementen te herkennen. Het verhaal dat ik wel eens heb gehoord over hoe mijn vader jong en onervaren als hij was volkomen voor de leeuwen werd gegooid past in het beeld dat Theo Hiddema schetst.
Dit stuk is dan ook geenszins een trap in de richting van FvD politicus Theo Hiddema. Ik moet zelfs bekennen dat ik zijn optredens - los van de inhoud - niet zelden bepaald amusant vind. Zeker, Theo Hiddema is aanzienlijk beter te pruimen dan Baudet.
Wat uiteraard niet betekent dat ik hem graag plaats zie nemen in de Tweede Kamer. Helaas valt te vrezen dat beide heren niet meer van een verkiezing af te houden zijn.
Afgelopen vrijdag zat lijsttrekker Thierry Baudet van Forum voor Democratie bij Pauw & Jinek aan tafel. Zijn aanhangers spraken er na afloop schande van hoe Baudet door dit NPO instituut te woord was gestaan. Ik moet toegeven dat het iets onsmakelijks heeft een studio vol mensen op één persoon te zien duiken. (Eerder deed men dit met VNL lijsttrekker Jan Roos - ere wie ere toekomt, de nieuwe elite van intellectueel rechts heeft mij in elk geval tot de overtuiging gebracht dat een publieke omroep misschien niet meer van deze tijd is).
Op Facebook circuleerde onderstaand filmpje waarmee FvD sympathisanten aan de hand van door hen toegevoegde ondertitels het mes willen zetten in de gesprekstechniek van de in hun ogen bevooroordeelde NPO programmamakers. Ik heb er niet zo'n uitgesproken mening over, het is ook niet het onderwerp van dit artikel. Een ieder oordele zelf:
Een van de bezwaren van de criticasters is dat Pauw en Jinek niet op de inhoud van Baudets boodschap ingaan. Ik voelde mij uitgedaagd en verdiepte mij in de exacte tekst die door Baudet uitgesproken werd in het beeldfragment dat de NPO had uitgekozen en meteen in het begin van het filmpje te zien is. Dit is de letterlijke weergave van Baudets woorden:
'Dat fundamentele gebrek aan zelfvertrouwen dat wij hebben in onze cultuur, die zelfhaat als het ware, die we proberen te ontstijgen door alles in bureaucratische procedures te vangen, door de Nederlands bevolking homeopathisch te verdunnen met alle volkeren van de wereld, doordat/zodat (niet goed te verstaan) er nooit meer een Nederlander zal bestaan, zodat wie wij zijn niet meer gestalte kan krijgen ..... (een knip) ..... Dat heeft allemaal één oorzaak, en die oorzaak is onze cultuur van zelfhaat.'
Puntsgewijs:
1. De meest in het oog springende quote is natuurlijk die over het 'homeopathisch verdunnen van de Nederlands bevolking met alle volkeren van de wereld'. De aantijging van Pauw en Jinek dat hij op raszuiverheid lijkt te doelen, pareert Baudet met de - op zichzelf juiste - tegenwerping dat hij uitsluitend spreekt van 'cultuur' en nergens over het begrip ras. Na de nodige aanvallen verklaart een in het nauw gedreven Baudet dat hij de uitspraak 'nu ik gezien heb wat dit teweeg brengt niet meer zal maken'. Maar het staat natuurlijk buiten kijf dat Baudet als historicus (!) en jurist(!) om de drommel wel wist welke termen hij hier bezigde. Niet alleen dat. Het staat als een paal boven water dat hij zich met opzet bediende van deze 'Blut und Boden' taal. Vooral om te provoceren en daarmee aandacht te trekken. Zo doet men dat in moderne rechtse kringen. Zo heeft Baudet het ook geleerd van zijn Amerikaanse Breitbart vriendjes, zoals deze. En niet zonder reden, want meer en meer blijkt deze tactiek te werken.
2. Een en ander wil niet zeggen dat er enige logica schuilt in de bewering. Want wat doet in hemelsnaam het woord "homeopathisch" in deze zin? Homeopathie is een (overigens wetenschappelijk onbewezen) geneeswijze waarin o.a. met behulp van extreem verdunde medicijnen getracht wordt een bepaald resultaat (genezing) te bewerkstelligen. Baudet zegt dus eigenlijk dat een minieme vermenging van de Nederlandse cultuur met niet-Nederlandse culturen de Nederlander zal doen verdwijnen. Als hij nu klaagde over een veelvuldige vermenging van culturen, dan had er een te volgen redenatie in zijn stelling gezeten. Nu is het pure wartaal.
3. Baudet spreekt van 'zelfhaat' ... 'die we proberen te ontstijgen door alles in bureacratische procedures te vangen'. Commentaar overbodig. Wie hier niet het spoor bijster raakt mag het zeggen.
4. Conclusie: Baudet zal vast een intelligent mens zijn, maar hij is - bewust of onbewust, dat laat ik in het midden - filosofisch een compleet warhoofd.
5. De onzinnigheid van Baudet bleek al eerder uit het feit dat hij in een Wet Bescherming Nederlandse Waarden vijf fundamentele waarden in de Nederlandse wet wil opnemen die al sinds jaar en dag deel uitmaken van de Nederlandse grondwet. M.a.w. Baudet wil zaken dubbel in de Nederlandse wet vastleggen.
6. Dan het 'fundamentele gebrek aan zelfvertrouwen dat wij hebben in onze cultuur' en de 'zelfhaat', een woord dat Baudet vanuit het diepst van zijn hart met graagte uitspreekt. Het klink psychologisch erg diepzinnig, maar over wie heeft Baudet het nu eigenlijk? Ik voel me in elk geval niet aangesproken. En met mij heel veel anderen. Spreekt Baudet wellicht over zichzelf? Baudet zegt zelf buitenlands bloed in zijn aderen te hebben. Voer voor psychologen? Zijn hier duistere afweermechanismen aan het werk? Honderd jaar geleden was er eens een Oostenrijker die er naar smachtte Duitser te zijn maar een leven lang geplaagd werd door twijfels over de zuiverheid van zijn eigen genen.
7. Vermakelijk genoeg eindigt Baudet met de woorden 'onze cultuur van zelfhaat'. Zonder twijfel onbedoeld zegt Baudet dat onze prachtige Nederlandse cultuur er één is van zelfhaat. Dat komt ervan als de woorden 'cultuur' en 'zelfhaat' in je mond bestorven liggen.
Dit artikel kende oorspronkelijk een tweede deel dat (vanaf 29 september 2017) te lezen is onder de titel Mijn vader en Theo Hiddema.
Baudet mag dan een mislukte Pim Fortuyn rip-off zijn en een halve Jezus, Jesse Klaver is ondertussen zo ongeveer De Verlosser Zelf. Nog vijf dagen en nu op 20 zetels in de peilingen.
Ik zweef nog steeds maar vandaag dacht ik: what the fuck, als rechts populistisch mag stemmen, mogen wij dat van links toch ook? Of niet dan! Jesse Klaver!!!!
